JIU JITSU ... ο «Μωάμεθ ο Πορθητής»κι η κοντόθωρη Κυπριακή νοοτροπία!

Του Σταύρου Σιδερά

​ Το 2012, ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας Aμπντουραχμάν Αριτσί, δήλωνε πως «με τις τουρκικές σειρές μπορούμε να μπούμε σε κάθε σπίτι και να διαδώσουμε την τουρκική κουλτούρα». Η δε κυβέρνηση της Τουρκίας, δίνοντας γενναιόδωρα «κίνητρα» στους  Τούρκους παραγωγούς, αξιοποίησε την ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ και πρόβαλε την γλώσσα, τα έθιμα, τις παραδόσεις και γενικά τα «μεγαλειώδη επιτεύγματα» του Τουρκικού λαού σε εκατομμύρια οθόνες σε όλο τον πλανήτη!

---

Χάρη στις διεθνείς πωλήσεις και την παγκόσμια τηλεθέαση, η Τουρκία έρχεται δεύτερη στην διανομή διεθνών τηλεοπτικών προγραμμάτων στις ΗΠΑ, ενώ παράλληλα διαθέτει τεράστιο κοινό στη Ρωσία, την Κίνα, την Κορέα τη Λατινική Αμερική και αλλού... Ενώ σε Ελλάδα και Κύπρο οι Τούρκικες σειρές συνεχίζουν να έχουν ακόμα και σήμερα φανατικούς «θαυμαστές»!   
 
Βέβαια ο λόγος που η κυβέρνηση της μαντίλας του Ταγίπ Ερντογάν επιχορηγεί με τεράστια κοντύλια τους Τούρκους παραγωγούς, προσφέροντας τους την άνεση να προσφέρουν τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές τους πραμάτειες σε τιμές «ότι πάρετε χάρισμα» στο NETFLIX, Amazon, HBO max και αλλού, είναι γιατί μέσα από τον κινηματογράφο και τις Τούρκικες τηλεοπτικές σειρές, προσφέρεται η ευκαιρία στην Τουρκική κυβέρνηση να «διαφωτίσει» τα εκατομμύρια των ξένων φαν των Τούρκικων σειρών, για το πόσο σπουδαίο έθνος είναι η Τουρκία! Αλλοιώνοντας την ιστορία κατά το δοκούν, κάνουν πλύση εγκεφάλου, φέρνουν τα πάνω κάτω και προβάλλουν τις θέσεις των νέο Οθωμανών, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του προπαγανδιστικού μανιφέστο του Ερντογάν!
 
Ένα ακόμα παράδειγμα της αξιοποίησης της «Πολιτιστικής Διπλωματίας» των Τούρκων είναι και μια τελευταία υπερπαραγωγή η οποία τις μέρες αυτές γυρίζεται στο νησί μας, η οποία φέρει τον τίτλο «Κάποτε στην Κύπρο». Όπου με φαντεζί σκηνικά και εντυπωσιακά εφέ οι Τούρκοι παραγωγοί παρουσιάζουν τις «σφαγές» και μια σειρά από άλλα αιμοδιψή εγκλήματα τα οποία τάχατες διέπραξαν οι Ελληνοκύπριοι την περίοδο 1963-1974, ενάντια στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες τους.
 
Κι εμείς τι κάνουμε; Πως αντιδρούμε; Ποια δραστικά μέτρα παίρνουμε με στόχο να εξαλείψουμε την άθλια παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα και τον ανήθικο γκεμπελισμό των Τούρκων;
 
Τίποτα. Απολύτως τίποτα... Απλά μόλις η σειρά αρχίσει να προβάλλεται στο NETFLIX, θα αρχίσουμε να τρέχουμε δεξιά κι αριστερά, όπως κάνουμε πάντα, στέλνοντας μπροσούρες προς όλες της κατευθύνσεις. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να πείσουμε τους φανατικούς φαν των Τούρκικων σειρών πως... «ψέματα λένε». 
 
Βέβαια, κάποιοι από εμάς προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να βάλουμε στον διεθνή χάρτη της έβδομης τέχνης και την Κύπρο μας. Με στόχο να προβάλουμε τις ομορφιές του τόπου μας και να διαφωτίσουμε τους ξένους για την ιστορία, την κουλτούρα μας και τις θηριωδίες των Τουρκομάνων Ογούζων οι οποίοι συνεχίζουν να κατέχουν το 37% της πατρίδας μας. 
 
Εδώ και δέκα έξη χρόνια δεν σταμάτησα λεπτό να αγωνίζομαι να γυρίσω σε ταινία το έργο μου «POETS NEVER DIE". Έργο βασισμένο πάνω στο βραβευμένο μου βιβλίο το οποίο φέρει τον ίδιο τίτλο. Έργο το οποίο, μέσα από μια ιστορία αγάπης, καταγράφει και εξιστορεί την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία της Κύπρου την περίοδο 1955-1959. Και το τραγικό πιο είναι. Αφού τελικά μετά από θυσίες και χίλια βάσανα κατάφερα να ολοκληρώσω το «πακέτο» της ταινίας όπως αυτό μου ζητήθηκε από τον Michael O' Sullivan, πρόεδρο της Paramount Pictures, εντάσσοντας στο καστ της ταινίας μια σειρά από Oscar winners και έχοντας σκηνοθέτη τον John Glen, σκηνοθέτη πέντε ταινιών James Bond, όταν πρότεινα την ταινία στην επιτροπή η οποία διαχειρίζεται τα πενιχρά κονδύλια που προσφέρονται σε Κύπριους σεναριογράφους και παραγωγούς οι οποίοι ματαιοπονώντας και «εις ουρανό τοξεύοντας»  φιλοδοξούν πως κάποια μέρα θα τα καταφέρουν να ολοκληρώσουν το όραμα τους και να δουν την ταινία τους στην μεγάλη οθόνη... μετά από ένα αγώνα εφτά χρόνων και μια επένδυση αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων... απέρριψαν την πρόταση μου!
 
Και να ήταν μόνο αυτό! Το 2006 έφερα στην Κύπρο από το Los Angeles τον καλό μου φίλο Lee Tomlinson. Συνιδιοκτήτη έξη μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των περίφημων Culver Studios του Los Angeles. Συναντηθήκαμε με τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αξιότιμο κύριο Τάσο Παπαδόπουλο, όπου ο Lee Tomlinson τον ενημέρωσε πως ήταν έτοιμος να επενδύσει $120 εκατομμύρια, για να δημιουργήσει στην Κύπρο το καλύτερο κινηματογραφικό στούντιο της Ευρώπης. Το μόνο που ζήτησε ήταν, η Κύπρος να προσφέρει ανταγωνιστικά κίνητρα (incentives)στους ξένους παραγωγούς ούτως ώστε, αντί να πάνε στον Καναδά, στην Αγγλία, στην Μάλτα, στην Κροατία, στην Βουλγαρία, στην Ρουμανία και αλλού να γυρίσουν τις ταινίες τους, να έρχονται στην Κύπρο!
 
Για άλλη μια φορά η ανεγνωμιά κι η αδεξιοσύνη του κρατικού μηχανισμού να αξιοποιήσει την μοναδική αυτή ευκαιρία που μας δόθηκε, δίνοντας το «αφετήριον έρμα» που μας ζήτησε ο Lee Tomlinson... αν λέω, η ανεπιτηδειότητα των «υπευθύνων» δεν στέκοντας εμπόδιο, σήμερα θα είχαμε ένα υπερπολυτελές στούντιο κινηματογράφου στην Κύπρο όπου θα απασχολούνταν εκατοντάδες Κύπριοι. Στούντιο το οποίο θα έφερνε στην Κύπρο ξένους παραγωγούς και διεθνείς σταρ, οι οποίοι θα πρόβαλλαν τις αρετές της Κύπρου σε όλο τον πλανήτη.
 
Κι έρχομαι στο σήμερα. Αφού με χίλια ζόρια καταφέραμε να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον ξένων παραγωγών, δίνοντας επιτέλους κίνητρα τα οποία επιτρέπουν στην Κύπρο να είναι ανταγωνιστική στον χώρο του κινηματογράφου, προσπαθούμε και πάλι να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας!
 
Με προχειροφτιαγμένες και επιδερμικές χρηματοοικονομικές αναλύσεις, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις πολυσύνθετες πραγματικότητες της βιομηχανίας του κινηματογράφου, με μια αδικαιολόγητη μαζοχιστική σχεδόν μανία, με κοντόφθαλμες αντιλήψεις και ερασιτεχνικές ενέργειες πάμε να τσεκουρώσουμε την παραγωγή ταινιών στην Κύπρο. Κάνοντας αρχή με την πρώτη ταινία που γυρίστηκε τον τελευταίο χρόνο στο νησί. Το Jiu Jitsu με πρωταγωνιστή τον Nicolas Cage...
 
Θέλω να τονίσω πως καμιά απολύτως σχέση δεν έχω με την παραγωγή της ταινίας αυτής. Κι ούτε γράφω το άρθρο αυτό με πρόθεση να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου σε οποιονδήποτε. Απλά σαν ένας καλλιτέχνης ο οποίος έχει «σπουδάσει» την τέχνη αυτή χύνοντας «αίμα, ιδρώτα και πολλά δάκρυα» στην προσπάθεια μου να ολοκληρώσω την ταινία μου, θέλω να πιστεύω πως η άποψη μου στο θέμα αυτό μετρά πιότερο από οποιαδήποτε ενδελεχή χρηματοοικονομική μελέτη. Και θα συμβούλευα τους ιθύνοντες που διαχειρίζονται την ανάπτυξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας στην Κύπρο, να ακούσουν πολύ προσεχτικά τις απόψεις των ανθρώπων οι οποίοι έφτυσαν αίμα μέχρι να μπορέσουν να προβάλουν τον τόπο τους στο εξωτερικό...
 
Ο Δημήτρης Λογοθέτης λοιπόν, ο σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας Jiu Jitsu, ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ! Εμείς έχουμε ανάγκη τον Δημήτρη Λογοθέτη και όλους τους υπόλοιπους ξένους παραγωγούς, οι οποίοι είναι σε θέση να φέρουν στην Κύπρο παραγωγές  και πρωτοκλασάτους διεθνείς σταρ προβάλλοντας την Κύπρο διεθνώς.
 
Κι ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις πως η Κύπρος είναι ο «ομφαλός της γης» και το μόνο κράτος το οποίο επιδιώκει να προσελκύσει ξένους παραγωγούς. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Δεν θα αναφερθώ στην Αμερική η Καναδά όπου γυρίζονται εκατοντάδες ταινίες κάθε χρόνο. Θα αναφερθώ σε χώρες πολύ πιο κοντά μας. Όπως είναι η Αγγλία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Κροατία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Μάλτα και πολλές άλλες χώρες οι οποίες έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις στον κινηματογράφο, προσφέροντας όχι απλά κίνητρα στους ξένους παραγωγούς, αλλά μεγαλειώδη κινηματογραφικά στούντιο και ένα σωρό άλλες εξυπηρετήσεις.
 
Είναι ιδιαίτερα λυπηρό, την ίδια στιγμή που η Τουρκία κατάφερε να δημιουργήσει μία ακμάζουσα κινηματογραφική βιομηχανία, κατάφερε κι άνοιξε τις πόρτες του Χόλυγουντ, του NETFLIX, της Amazon κ.λπ., προβάλλοντας τις ομορφιές της Τουρκίας και «διαφωτίζοντας» τους ξένους με ασύστολα ψεύδη και προπαγανδιστικά τερατολογήματα, εμείς να γκρινιάζουμε γιατί οφείλουμε να επιστρέψουμε στους ξένους παραγωγούς της ταινίας Jiu Jitsu λεφτά τα οποία τους οφείλουμε.
 
Τελειώνω με ένα καταληκτικό σχόλιο. Προσωπικά, ακόμα δεν μπόρεσα να συγχωρέσω τους γραφειοκράτες της κυβέρνησης οι οποίοι με τους ερασιτεχνικούς τους χειρισμούς δεν κατόρθωσαν να αξιοποιήσουν την μοναδική πρόταση του Lee Tomlinson, να επενδύσει $120 εκατομμύρια για να κτίσει ένα «state-of-the-art»κινηματογραφικό στούντιο στην Κύπρο! Ούτε και θα μπορέσω ποτέ να δικαιολογήσω την «κριτική επιτροπή» που απέρριψε την ταινία μου «Οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ». Με την Paramount Pictures να με υποστηρίζει, οκτώ Oscar winners στο καστ και τον John Glen να σκηνοθετεί!
 
Εκλιπαρώ τους ιθύνοντες να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις σας απέναντι στους ξένους παραγωγούς πριν να είναι αργά. Γιατί έτσι και τα μαζέψουν και φύγουν από την Κύπρο το μόνο μου θα μας μείνει θα είναι οι Τούρκικες σειρές και το... «Βουράτε Γειτόνοι»!

​

Stavros Sideras
Writer, composer, producer, director
Honorary Professor
President of "Charisma" Association
Member of UNESCO Greece

---